Testo | Commento |
Ad eundem, posse deformium opera esse formosa
[...] De Phidia et Apelle nusquam lectum est fuisse formosos; operum tamen illustrium alteriuas reliquie stant, alterius ad nos fama pervenit. [...] Idem de Parrhasio et Policleto, de Zeuxi et Praxitele censuerim, ceterisque quorum corporee forme nulla mentio est, operum decor eximius et fama percelebris. Atque ut a veteribus ad nova, ab externis ad nostra transgrediar, duos ego novi pictores egregios, nec formosos: Iottum, florentinum civem, cuius inter modernos fama ingens est, et Simonem senensem;" Petrarca, Francesco, Le Familiari, a c. di Ugo Dotti, Urbino, Argalìa, 1974, pp. 580-583. |
È una lettera indirizzata a Guido Sette probabilmente fra il 1342 e il 1343. Petrarca cita Giotto e Simone Martini (tutti e due brutti) come equivalenti moderni di Phidias e Apelles, caratterizzati dalla dicotomia tra arte bellissima e aspetto brutto.
(FALASCHI 1972, p. 8) |